Ο Μάρκος από τον προσφυγικό συνοικισμό της Καλλιθέας φεύγει για σπουδές στο Παρίσι όπου ξεμένει για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Φύση ανατολίτης, είναι πνεύμα ανήσυχο αλλά και προσαρμοστικό, με έφεση στην περιπέτεια και τα ταξίδια. Έχοντας ως επίκεντρο την πρωτεύουσα του Φωτός, ξαμολιέται με κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται στις διάφορες γωνιές της γριάς ηπείρου.
Συναντά και κάνει καλή παρέα με κάθε λογής ανθρώπους, από σημαντικές μορφές του πνεύματος, καλλιτέχνες, επιστήμονες, ιερείς, μέχρι περίεργους ταβερνιάρηδες και ανθρώπους του υποκόσμου. Ο ίδιος καταπιάνεται με τη ζωγραφική, τη μουσική, το θέατρο, τις κοινωνικές επιστήμες, αλλά κυρίως... ερευνά! Ερευνά και σκαλίζει όμως όχι σαν ένας τυπικός δυτικός επιστήμονας. Με έναν εντελώς δικό του σουρεαλιστικό τρόπο, πάει εκεί που τον κατευθύνει το ένστικτο, η λογική και η έμπνευσή του, παρασυρόμενος συνειδητά και χωρίς ενδοιασμούς στα ιδιότροπα παιχνίδια της τύχης και της ζωής.
Αλλά και η ίδια η ζωή, μέσα από την εμπειρία της περιπέτειας, του αποκαλύπτει με μια σειρά «θαυμαστών» γεγονότων, μικρών ή μεγάλων την παραμυθένια όψη της. Ή, καλύτερα, του δικαιώνει τα παραμύθια της γιαγιάς του...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]