[...] Πίσω από τον πολλαπλασιασμό των ερωτημάτων, η εκπαίδευση, τουλάχιστον η ελληνική εκπαίδευση, ακολουθώντας ασαφώς, ακανόνιστα, αντίστοιχες κινήσεις στο διεθνή χώρο, αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η όποια αγωγή που αφορά στις αξίες δεν μπορεί να είναι ξένη προς την αγωγή που αφορά στην ηθική συγκρότηση των ατόμων. Γίνονται σκέψεις για μια αυτονόμηση της ηθικής αγωγής, που μέχρι τώρα μοιάζει να ταυτίζεται με τη θρησκευτική ή την πολιτική αγωγή. Αλλά εδώ, ακόμα και στην απελευθέρωση της ηθικής από εξωγενή πλαίσια που την απορροφούν, βρίσκεται και πάλι το ερώτημα: είναι ποτέ δυνατό η ηθική αγωγή να μην αποτελεί ένα μοχλό κατήχησης; Μπορεί να είναι σύμφωνη με το αίτημα της ελευθερίας για άτομα και για ομάδες; Και αντίστροφα. Είναι δυνατόν να φανταστούμε κοινωνίες δίχως τις προφυλακτικές μπάρες της ηθικής; Δίχως την ιερή υπεράσπιση της αρχής της προσαρμογής;. Ίσως λοιπόν, θα έπρεπε μάλλον να μιλάμε για ηθική παιδεία, για την ικανότητα εκείνη, δηλαδή, που μπορεί να θεμελιώνει την ηθική ως αναγκαιότητα. Αλλά είναι ικανή η εκπαίδευση, όπως την ξέρουμε, να θεμελιώσει μια ηθική παιδεία; Μια παιδεία, δηλαδή, της ευθύνης; Ακόμα περισσότερο, εάν, όπως επισημαίνεται με έμφαση μέσα από τις θεωρίες της περιβαλλοντικής ηθικής, η ευθύνη αυτή συμπεριλαμβάνει πλέον το σύνολο του φυσικού κόσμου και όχι μόνον τον άνθρωπο. Η επανασυγκρότηση του ηθικού σύμπαντος και η συναφής επανασυγκρότηση της λογικής των συστημάτων αξιών που επιφέρει η νέα αυτή συσχέτιση στην οποία μας ανάγκασε η Οικολογία, ενώ συγχρόνως, δεν έχουν διόλου αποσαφηνιστεί πλήρως ζητήματα που άπτονται του ορισμού του ηθικού φαινομένου σήμερα, δεν μπορεί παρά να αφορά την εκπαίδευση στο σύνολο της, αλλά και να επηρεάζουν την ίδια τη δυναμική της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.
Στη λογική αυτή, έρχεται ο παρών τόμος να φωτίσει πλευρές και διαστάσεις τέτοιων ζητημάτων που αναφύονται με περίπλοκο τρόπο στις αρθρώσεις της Περιβαλλοντικής Ηθικής με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση μέσα, επιπλέον, από τα τρία επίπεδα που συγκροτούν από κοινού το ίδιο το πεδίο της Περιβαλλοντικής Ηθικής: την ηθική (και την ηθική εκπαίδευση), τις αξίες (και την εκπαίδευση αξιών), την περιβαλλοντική εκπαίδευση (με την περιβαλλοντική ηθική και τις αξίες ως τμήματα του τρόπου με τον οποίο συγκροτεί τη φιλοσοφία της περί περιβάλλοντος και περί της εκπαίδευσης που το αφορά).
Αυτό που, δηλαδή, είναι ενδιαφέρον να αναδειχθεί μέσα από τον τόμο αυτό, είναι ότι η προσπάθεια να διατυπωθούν παρόμοια ερωτήματα αλλά και να διερευνηθούν, ανήκει με έναν κρίσιμο τρόπο στο πεδίο έρευνας και εφαρμογών της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)