Είναι γεγονός ότι η λειτουργία του χορού, και στα τρία δραματικά είδη της αρχαιότητας, υφίσταται δραστικές μεταλλαγές κατά τη διάρκεια του 5ου αιώνα, με έκδηλη μια τάση ποσοτικής συρρίκνωσης και δραματικού υποβιβασμού. Περιέργως όμως, ακριβώς εξαιτίας αυτής της πτωτικής τάσης, η προσέγγιση των προβλημάτων της δραματικής παραγωγής των κλασικών χρόνων μέσα από το πρίσμα της λειτουργίας του χορού αποκαλύπτει εξόχως ερεθιστικές πλευρές και φάσεις από την πορεία της διαμόρφωσης των ειδών, οι οποίες δεν εξηγούνται με μονολιθικές, κοινωνιολογικού τύπου, ερμηνείες και, κυρίως, δεν ανταποκρίνονται στην απλουστευτική άποψη ότι το φαινόμενο αποτελεί σύμπτωμα «εκφυλισμού» και «παρακμής». (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]