Η ανάγκη να ξέρουμε ένα ανύπαρκτο μέλλον υπονομεύει την πραγματικότητα στο παρόν. [...] Τα τρία κείμενα του Πλούταρχου, που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο, εμπίπτουν θεματικά στην περιοχή της πρόγευσης του μέλλοντος, που καθίσταται δυνατή χάρη σε δυνάμεις μη ανθρώπινες, οι οποίες όμως συνεργούν με τον άνθρωπο ή φιλοξενούνται από εκείνον, για το σκοπό της πρόβλεψης όσων πρόκειται να συμβούν. Μεθοδικά ο Πλούταρχος διερευνά τις ρίζες της σχετικής προκατάληψης, η οποία έχει να κάνει με την υφέρπουσα αλλά ασυνείδητη πεποίθηση ότι το μέλλον υπάρχει προτού να προκύψει, και ότι ο άνθρωπος ενδέχεται να το δει, με οράματα ή όνειρα.

(από την εισαγωγή του μεταφραστή-επιμελητή)

Ο δεύτερος τόμος περιέχει τα κείμενα "Περί του ει του εν Δελφοίς" και "Περί του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν", στο πρωτότυπο και σε μετάφραση και σχόλια του Σταύρου Γκιργκένη.