Εγώ τουλάχιστον δεν έχω την απαίτηση να είναι οι γονείς άγριοι και σκληροί στην συμπεριφορά τους, αλλά συχνά πυκνά να συγχωρούν τα λάθη κάποιου νεότερου και να θυμούνται πως και οι ίδιοι υπήρξαν νέοι. Κι όπως οι γιατροί, ανακατώνοντας τα πικρά φάρμακα με γλυκούς χυμούς, βρήκαν την ευχαρίστηση ως δρόμο για τη βελτίωση της υγείας του αρρώστου, έτσι και οι γονείς πρέπει να συνδυάζουν τις σκληρές παρατηρήσεις με την πραότητα. Κι άλλοτε να υποχωρούν στις επιθυμίες των παιδιών τους και να χαλαρώνουν τα χαλινάρια, άλλοτε πάλι να τα τεντώνουν· και προπαντός πρέπει να υπομένουν τα λάθη των παιδιών τους. (Πλούταρχος)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]