(. . .) Κλείνω με μια σκέψη: η ένταση των ποινών πρέπει να είναι ανάλογη με την κατάσταση του ίδιου του έθνους. Εντονότερες και πιο απτές πρέπει να είναι οι εντυπώσεις στις αδάμαστες ψυχές ενός λαού που μόλις βγήκε από μια κατάσταση αγριότητας. Χρειάζεται ένας κεραυνός για να καταβάλουμε ένα ανήμερο λιοντάρι, που μόλις που ενοχλείται από το χτύπημα ενός τουφεκιού. Όσο όμως οι ψυχές μαλακώνουν ζώντας σε κοινωνία, τόσο αυξάνεται και η ευαισθησία τους και όσο αυτή αυξάνεται, πρέπει να μειώνεται η αυστηρότητα της ποινής, εάν επιθυμούμε να διατηρήσουμε σταθερή την αναλογία μεταξύ του αντικειμένου και του αισθήματος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]