Κάθε φορά που φτάνεις στην Κέρκυρα πολύ πρωί, όταν τα δροσερά σύννεφα δεν έχουν σηκωθεί ακόμα απ` το Φρούριο, όλα τα παραμύθια στέκουν εκεί απέναντι, τυλιγμένα στην απαλή ομίχλη, και περιμένουν να καλωσορίσουν τον ταξιδιώτη. Στο νησί των Φαιάκων. Ακόμα - και για πάντα - από δω, ο Οδυσσέας αγναντεύει την πατρίδα του απέναντι. . . Η θεά Αθηνά, καταστρώνοντας σχέδιο επιτελικό, ετοιμάζει το γυρισμό του στην Ιθάκη. Ο Οδυσσέας ο Έλληνας, ο ναυτικός. . . ο ναύτης. . . που πάλεψε με τον Ποσειδώνα, το θεό των θαλασσών και των υδάτων, και τον Αίολο των ανέμων. Και τα κατάφερε! Γύρισε σπίτι του. Κι ο ήρωάς μας απ` τον Οδυσσέα ξεκίνησε. . . Έγινε στο δρόμο Λύσανδρος. . . Που δεν ήταν ούτε στρατηλάτης ούτε βασιλιάς. Ο δικός μας Οδυσσέας ήταν σκέτος ναύτης, έφτασε τυχαία στην Κέρκυρα, για να συναντήσει την Αθηνά. . . όχι τη θεά - τη γειτόνισσά του την Αθηνά που παριστάνει το θεό! Και ν` ακούει την αδελφή της τη Μυρσίνη, που ήταν κάποτε σοπράνο και τραγουδούσε σαν Σειρήνα. . . Και να ταλαιπωρηθεί απ` το γιο του που πετούσε στα σύννεφα γιατί ήταν αεροπόρος. Κι ωραίος. . . Ο Βαλέριος! Που θα ερωτευόταν τη Λίζα, με το μοναδικό προφίλ που θύμιζε τ` αρχαία κορίτσια των αμφορέων και την Ελισάβετ της Αυστροουγγαρίας που `χε χτίσει στο νησί το Αχίλλειον!. . . Τα φυσικά στοιχεία της Κέρκυρας είναι το νερό κι ο αέρας. . . Ο Ναύτης των Υδάτων. . . Κι ο Πιλότος των Ανέμων. . . Στα χέρια της θεάς Αθηνάς και μιας Ελισάβετ. . . ακούν το τραγούδι των Σειρήνων. . . στο νησί των Φαιάκων. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]