Τούτο το πόνημα εδώ που έχετ’ ανά χείρας ή στην οθόνη ανοιχτό, αντίβαρο της μοίρας είναι, με τις λαλιές ανθρώπων του λαού μας και "τροϊκάνων" τις ξυλιές, γιατί του κεφαλιού μας κάνουμε, λένε, μια ζωή!
Έτσι λοιπόν, αγανακτών κάθισα με την πένα κι έδωσα βήμα των μικρών να πούνε ένα-ένα κείνα που βλέπουν τα στραβά και πώς θα διορθωθούνε της γης μας όλα τα ζαβά! Πως πρέπει να ριχτούμε όλοι αμέσως στη δουλειά ε, μυστικό δεν είναι! Ούτε πως πρέπει τα λεφτά να επιστραφούν κι "ευθύναι πάραυτα να αποδοθούν"!
Όσοι να τους ακούσουν τούτους τους τύπους το μπορούν, την κεφαλή θα ξύσουν κι ίσως να προβληματιστούν σε αρκετά σημεία. Ένα τους εύχομαι: να βρουν όλοι την ευτυχία μέσα σε πράγματα απλά, που δωρεάν υπάρχουν, όπως η ανάσα η βαθιά! Κι ας μην κοιτούν αν θα ‘χουν αύριο φως, νερό, δουλειά. Γι’ αυτά οι πολιτικοί μας έχουν ευθύνη μοναχά, που ’ναι στη δούλεψή μας!
Πολλοί μας λεν πως, δυστυχώς είν’ όλα έργον της Μοίρας. Άλλοι θα πουν πως, τελικώς, γίνοντ’ ελλείψει πείρας, συνδυασθείσης ειδεχθώς μ’ επίδρασιν της μπίρας! Ωστόσο, δια να αρθεί πάσα παρερμηνεία, σε τούτη δω τη μαύρη γη δεν γράψαν ιστορία μια χούφτ’ ανθρώποι μοναχοί.
Κείνη ευθύνεται η στροφή η ανάποδη, η "πρώτη", που σαν την πάρει ξαφνικά τ’ αρχαίο μας γονίδιο, βρίσκει μέσα σε δυο λεφτά τις λύσεις! Ναι, το ίδιο είναι που έβαλε να πουν τον Εθνικό μας Ύμνο λίγο πρoτού ν’ αφανιστούν οι γηγενείς! Δεν δίνω, λέει, δεκάρα και φρονώ πως έχεις, φίλε, ρίζες που φτάνουν κι ως τον Ουρανό! Βρες τες κι απ’ τις κορνίζες θα βγουν ευθύς οι Στρατηγοί κι όλοι οι Φιλοσόφοι της Ιστορίας μας, ταγοί του έθνους, και τον όφι θα τον σκοτώσουν, θα μιλούν μέσα μας, θα μας δείχνουν το δρόμο, όπως ώρα καλή και τούτοι εδώ που βήχουν κι αναρωτιούντ’ όλοι μαζί.
Άκου αν θες, κι αν έχεις μέσα σου λίγη αντοχή, μπορείς να φτιάξεις κι άλλη! Του Ελληνάρα η ψυχή είναι πολύ μεγάλη! Και μη σκεφτείτε, τελικά, πως τάχ’ αστεία λέει τούτ’ η φωνή που σας μιλά. Κι αν τα μισά πιστεύει κανείς απ’ όσα έχω πει κι απ’ όσα θα διαβάσει, ε, δώστε λίγη προσοχή και μα τον Άγιο Βλάση ας κάνουμ’ όλοι μας μαζί ευχή να μας περάσει και τούτ’ η ανείπωτη "στραβή"!
Κι αν πρέπει εν κατακλείδι κάτι ακόμη να ειπωθεί, αυτό σας το ’πα ήδη!