Όπως μάθαμε να διακρίνουμε την καλή απ` την κακή αφηρημένη ζωγραφική και πια δεν κάνουμε επίθεση στον Πικάσο επειδή ζωγραφίζει γυναίκες με δύο μύτες, όταν όλοι γνωρίζουμε πως στην πραγματικότητα διαθέτουν μόνο μία, έτσι και η λειτουργία της κριτικής του θεάτρου θα πρέπει να συνίσταται στην ελαχιστότατη προσπάθεια ν` ανακαλύπτει τους όρους αναφοράς της πρωτοποριακής γραφής στο θέατρο και να κρίνει τα έργα του μ` αυτούς τους όρους και γνώμονες.
Μπορεί στο πρωτοποριακό θέατρο να υπάρχουν ορισμένοι που διασπούν τη μορφή, μια που δεν έχουν τίποτα να πουν, κι είναι κατά συνέπεια πέρα για πέρα αρνητικοί.
Ο κάθε κριτικός που είναι άξιος του λειτουργήματός του, θα πρέπει εύκολα να μπορεί να ξεχωρίζει τους τελευταίους αυτούς, από εκείνους τους συγγραφείς που διασπούν παλιές φόρμες επειδή νιώθουν ακριβώς πως οι φόρμες αυτές είναι ακατάλληλες για να εκφράσουν νέα περιεχόμενα.
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Νέα φόρμα στο θέατρο
Το θέατρο του Παραλόγου αναθεωρημένο
Ιονέσκο και το δημιουργικό δίλημμα
Οι Παράλογοι του ανατολικού μπλοκ: Σλαβομίρ Μρόζεκ - Πολωνία
Οι Παράλογοι του ανατολικού μπλοκ: Βατσλάβ Χάβελ - Τσεχοσλοβακία
Επικό θέατρο: το παράλογο και το μέλλον
Ο νατουραλισμός προοπτικά
Ίψεν: Ένας εχθρός του λαού, Έντα Γκάμπλερ, Ο αρχιτέκτονας
Πιραντέλλο:ο μάστορας των απογυμνωμένων προσωπείων
Η νεύρωση των ουδετέρων: Μαξ Φρις
Η νεύρωση των ουδετέρων: Φρήντριχ Ντύρρενματ
Αλήθεια και ντοκουμέντο: Μια συνομιλία με τον Ρολφ Χόχουτ
Γκύντερ Γκρας: ο δραματουργός
Πέτερ Βάις: ο δραματουργός πέρα απ' τον Μπρεχτ και τον Μπέκετ
Τρία έργα του Έντουαρντ Μποντ
Το μέλλον του θεάτρου: η βία στο σύγχρονο δράμα
Γύμνια: μόλις η αρχή;
Το χάπενινγκ
Διαφορές κριτικής του θεάτρου
Ο ρόλος του θεάτρου