`Σήμερα, στην εποχή της πάνδημης δυστυχίας, της τυφλής βίας, των φυσικών και οικολογικών καταγραφών, το να μιλάμε για την ομορφιά μπορεί να φαίνεται άτοπο, άπρεπο, ακόμη και προκλητικό. Σχεδόν σκανδαλώδες. Ίσως όμως, γι` αυτόν ακριβώς το λόγο, η ομορφιά, σε αντίθεση με το κακό, βρίσκεται όντως στους αντίποδες μιας πραγματικότητας την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε`. Μέσα στην καρδιά του Φρανσουά Τσενγκ ο ποιητής απευθύνεται στον συγγραφέα και τον στοχαστή. Τους δείχνει πόσο άπρεπο είναι να πραγματεύεται κανείς σχολαστικά ένα ζήτημα όπου στην ουσία διακυβεύεται η ίδια η σωτηρία της ανθρωπότητας. Τους ζητά να μην αναφέρονται στη λέξη `ομορφιά` χωρίς να έχουν απόλυτη συνείδηση της βαρβαρότητας του κόσμου. Τους βροντοφωνάζει ότι, απέναντι στη σχεδόν γενικευμένη βασιλεία του κυνισμού, η αισθητική δεν μπορεί να αγγίξει την ίδια της την ουσία παρά μόνο αν αφεθεί στην καταλυτική παρέμβαση της ηθικής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]