Η λογοτεχνική γενιά που είχε αρχίσει να δηλώνει την παρουσία της, εκεί γύρω από το 1930, και να παρουσιάζει τα σημάδια μιας `νέας εποχής` και τους πρώτους καλούς καρπούς μιας δημιουργικής ευφορίας, ξεκίνησε κάπως `ομαδικά` με την πεζογραφία, για να ολοκληρωθεί αμέσως έπειτα και να αποσαφηνιστεί σαν `καινούρια κατάσταση` με τη μοντέρνα ποίηση και την κριτική που πήγασε απ` αυτήν... Από τη χρονιά αυτή που έχει καθιερωθεί σαν ορόσημο της σύγχρονης λογοτεχνίας μας, αρχίζει μια γενική άνοδος των γραμμάτων. Νέα ονόματα και νέα ταλέντα εμφανίζονται στην ποίηση, στην πεζογραφία, στην κριτική: Μυριβήλης, Θεοτοκάς, Βενέζης, Καραγάτσης, Κοσμάς Πολίτης, Τερζάκης, Καστανάκης, Λιλίκα Νάκου, Τάσος Αθανασιάδης, Αλκιβιάδης Γιαννόπουλος, Μαγκλής, Παντελής Πρεβελάκης, Γιάννης Σκαρίμπας, οι σημαντικότεροι από τους πεζογράφους αυτής της γενιάς του `30... Γρήγορα επιβάλλονται οι νέοι αυτοί συγγραφείς, αγαπιούνται από το κοινό, αναγνωρίζονται από την κριτική, αποκτούν μαθητές και μιμητές... Και σήμερα μπορούμε να πούμε πως μέσα στη διαδρομή της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαιά της είναι αυτό που αντιπροσωπεύεται από τη λεγόμενη γενιά του `30. Η γενιά αυτή έχει μια πλήρη φιλολογική ιστορία, μια πλουσιότατη γραμματολογία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]