Στο παραμύθι αυτό, μπορεί να δώσει ο καθένας όποιο όνομα νομίζει ότι του ταιριάζει. Δεν αναφέρει χρόνο, ούτε τόπο. Και τα ονόματα ακόμη, δεν είναι ονόματα! Κι όμως, περιγράφει με πιστότητα, με ενάργεια, με σοφία, ό,τι συμβαίνει από τότε που υπάρχουν άνθρωποι. Εδώ, ο καημένος ο βασιλιάς Αστόχαστος, βλέπει την κατάσταση να φεύγει από τον έλεγχό του. Πρώτα η οικογένειά του, μετά οι σύμβουλοί του, ο λαός του... Κι ενώ όλα φαίνονται να οδηγούνται στην καταστροφή, λίγοι άνθρωποι με θάρρος, υπομονή, θέληση για δουλειά, λέγοντας μόνο την αλήθεια, καταφέρνουν να ξεσηκώσουν τους πολλούς, και τότε η ειρήνη, η ευτυχία, η δικαιοσύνη ξαναπαίρνουν τη θέση τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]