Παιδεία και γλώσσα στη σημερινή Ελλάδα: είναι το θέμα που με αφορμές επικαιρικές ανατέμνουν τα συγκεντρωμένα στο βιβλίο αυτό κείμενα. Γραπτός δημόσιος λόγος κατατεθειμένος στη διαδρομή των τελευταίων τριάντα περίπου χρόνων. Συναγμένα εδώ τα κείμενα αυτά συγκροτούν μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική πρόταση. Που δε δεσμεύεται στις συμβατικές (δίχως κοινωνικό αντίκρισμα) σχηματοποιήσεις και αδιέξοδες αγκυλώσεις του κομματικού βίου. Θα μπορούσε να θεωρηθεί πρόταση σχεδόν τεχνοκρατική στην προοπτική (και μόνο) της ανάπτυξης μιας ριζοσπαστικά εκσυγχρονιστικής κοινωνικής δυναμικής. Όμως προϋποθέτει η πολιτική πρόταση του βιβλίου κάποιες θεμελιακές νοηματοδοτήσεις του κοινωνικού γεγονότος. Απαιτεί τουλάχιστον μια υποψία για την επικαιρότητα και γονιμότητα της διαχρονικής ελληνικής εμμονής στο νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης: Ποιο το κριτήριο για να ξεχωρίζουμε την γνησιότητα από την αλλοτρίωση του ανθρώπου και της κοινωνίας - την παιδεία που θέλει να ετοιμάζει πολίτες, ικανούς για το άθλημα των σχέσεων κοινωνίας της ζωής, από την ``παιδεία`` που απεργάζεται πολτό καταναλωτικής μάζας, αγελαία συμβίωση θωρακισμένων εγωκεντρισμών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]