`Λοιπόν με την Κάτια κοιμηθήκαμε μαζί, αλλά δεν κοιμηθήκαμε μαζί, αν με εννοείτε. Και γεννάται, αυτομάτως και δικαίως, μέσα σε καθένα από τα λογικά μυαλά σας (σαν να σας βλέπω μπροστά μου τώρα) η απορία: Πως και γιατί συνέβη αυτό το δυστήχημα; Θέλω να πω, όταν ένας άντρας γνωρίζει μια γυναίκα, υπάρχει έλξη ανάμεσά τους και καταλήγουν το ίδιο βράδυ στο σπίτι της, τότε το φυσικό, το αναμενόμενο, το προβλεπόμενο, όπως θέλετε πείτε το, είναι ότι κάνουν έρωτα. Αν ήταν να θέλουν απλώς να αγκαλιαστούν, θα μπορούσαν να βρουν κάποιον περισσότερο γνωστό τους για να το κάνουν, όχι κάποιον που μόλις γνώρισαν, θα μπορούσαν να το κάνουν οπουδήποτε και οποτεδήποτε νωρίτερα. Εκεί που γνωρίστηκαν. Ή στο δρόμο. Ή στο αυτοκίνητο. Ή έξω από το σπίτι της. Οπουδήποτε. Όχι μέσα στο σπίτι. Είναι ηλίθιο. Είναι . . . Είναι αντικανονικό. Ο Πέτρος Γεράνης είναι ένας ιδιόρρυθμος, ημιαποτυχημένος και πολύ ερωτευμένος άνθρωπος. Και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα. Με δημοσιογράφους σκανδαλοθηρικών περιοδικών. Με τις σύγχρονες γυναίκες, με αυτούς που τις δέρνουν. Με ιδιωτικούς ντεντέκτιβ που δεν είναι ίδιοι όπως παλιά και με μπράβους που δέρνουν ίδια και απαράλλαχτα όσα χρόνια κι αν περάσουν. Με υπνωτικά καταπράσινα μάτια. Με μαμάδες, με πατριούς, κομμωτές και φωτογράφους μόδας. Με κοσμικά πάρτι, γυμνάστριες τηλεοπτικών εκπομπών, μαλακά και σκληρά ναρκωτικά. Με πανάκριβα κολ - γκερλ, με τη ρώσικη μαφία και την ελληνική αστυνομία. Με τον έξω κόσμο που δεν σταματάει να αποσυντίθεται και τον μέσα του που το παλαύει ακόμα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]