Μερικές φορές παίζουμε με το φίλο μου τον Δημήτρη το παιχνίδι του φόβου. Το λέμε έτσι γιατί ο ένας τρομάζει τον άλλο και μετά γελάμε. Κάποιες άλλες φορές, όμως, φοβάμαι ενώ δε θέλω να φοβάμαι. Όπως τη νύχτα που η μαμά κλείνει το φως για να κοιμηθώ. Ώσπου ένα βράδυ σκέφτηκα: `Για να δω, τι έχει μέσα του το σκοτάδι;` Έκλεισα τα μάτια και τότε είδα. . . Μια ιστορία που βοηθά τους μικρούς φίλους να νιώσουν `μεγαλύτεροι` από τους φόβους τους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]