Στη Νέα Υόρκη ένας χιλιανός ποιητής περνά το τελευταίο βράδυ του στην πόλη με μια συγγραφέα. Της εμπιστεύεται προς φύλαξη το γραφείο του, ένα παλιό, βαρύ έπιπλο με πολλά συρτάρια. Λίγο αργότερα ο ποιητής εξαφανίζεται στα χέρια της μυστικής αστυνομίας του Πινοσέτ. Στο Λονδίνο, ένας άντρας φροντίζει την ετοιμοθάνατη γυναίκα του και ανακαλύπτει, ανάμεσα στα χαρτιά της, μια μπούκλα που θα σταθεί η αφορμή να αποκαλυφθεί ένα τρομερό μυστικό. Στην Ιερουσαλήμ, ένας αντικέρ συλλέγει τα έπιπλα του γραφείου του πατέρα του, το οποίο λεηλατήθηκε από τους Ναζί στη Βουδαπέστη του 1944. Ένα όμως κομμάτι τού λείπει...

Λεπτοδουλεμένο δίχτυ ανθρώπινων ζωών που καλύπτει διαφορετικές ηπείρους και πολλές δεκαετίες, το μυθιστόρημα της Νικόλ Κράους αφηγείται μια συναρπαστική ιστορία για την αγάπη, την απώλεια και τη δύναμη να επιβιώνεις ακόμα κι όταν όλα καταρρέουν.

Κριτικές:
Ένα σαγηνευτικό πανόραμα, αποτυπωμένο σε τέσσερις πολαρόιντ, που εμφανίζονται με διαφορετική ταχύτητα για να αποκαλύψουν την πλήρη εικόνα μόνο την τελευταία στιγμή.
(The Atlantic, "Best Book 2010")

Η Κράους μας προσφέρει ένα ολοκληρωμένο όραμα. Ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί, μόνο που το σκοινί έχει αντικατασταθεί από ένα γυμνό νεύρο, και κρατάς την ανάσα σου, αλλά εκείνη δεν πέφτει.
(New York Times Book Review)

Ακαταμάχητη ματιά στην εσωτερική φύση των πραγμάτων, μια άσκηση στην καλειδοσκοπική αφήγηση, ένα μυθιστόρημα που επιδιώκει να συνυφάνει τέσσερις ομάδες χαρακτήρων σε έναν ευρύτερο στοχασμό σχετικά με τη μνήμη και την απώλεια.
(Los Angeles Times)

Αριστοτεχνικό... Ένα έξοχα ενορχηστρωμένο, υπνωτιστικό σύνολο που εξερευνά τη μνήμη, τη μοναξιά και την οδυνηρή αίσθηση της απώλειας και της επιθυμίας. Προκλητικό και συγκινητικό.
(NPR)

Κάθε σελίδα πάλλεται από την ένταση ενός γρίφου που απαιτεί να λυθεί. Οι προτάσεις της Κράους, παρότι συχνά περιγράφουν μια πρωτόγνωρη αγωνία, συναρπάζουν με τη διαύγεια και την ευστοχία τους.
(San Francisco Chronicle)

Η Κράους μεταφέρει την απόγνωση των χαρακτήρων της με εντυπωσιακή διαύγεια... μια εύγλωττη αναπαράσταση της ανάγκης να βρεθεί αυτό που λείπει από το νόημα της ύπαρξης.
(Wall Street Journal)