Ο Όσκαρ Ουάιλντ ήταν αναμφίβολα ο μάστορας της αυτοπροβολής. «Ξύπνησα τη φαντασία του αιώνα μου έτσι ώστε να πλάσει μύθους και θρύλους για μένα», έγραψε στο Ντε Προφούντις, και τράφηκε λαίμαργα με όλη τη δημοσιότητα - καλή και κακή - που του χάρισε ο Τύπος. Πάνω απ` όλα όμως, μ` εκείνη την τάση μοντερνισμού που χαρακτήριζε ιδιαίτερα τη ζωή και τα έργα του, κατάλαβε τη δύναμη της εικόνας στην εκστρατεία του για την αυτοπροβολή του. Από τις πρώτες μέρες στην Οξφόρδη φωτογραφιζόταν, ντυμένος με φανταχτερά κοστούμια τελευταίας μόδας. Αργότερα, στην Αμερική, θα αναθέσει στον καλύτερο πορτρετίστα της Νέας Υόρκης, να τον φωτογραφίσει με το γούνινο παλτό και το βελούδινο κοστούμι του. Η περιοδεία στην Αμερική γέννησε ντουζίνες γελοιογραφιών. Στο Λεύκωμα Όσκαρ Ουάιλντ δημοσιεύονται πολλές απ` αυτές, καθώς και φωτογραφίες από τα οικογενειακά αρχεία. Υπάρχουν επίσης σπάνια στιγμιότυπα των τελευταίων χρόνων του Όσκαρ στην Ιταλία, τραβηγμένα με τη δική του φωτογραφική μηχανή. Ο Ουάιλντ γράφει το 1900 σε μια επιστολή του: «Οι φωτογραφίες μου είναι τόσο καλές τώρα, που στις στιγμές της κατάθλιψης νομίζω πως προοριζόμουν να γίνω φωτογράφος. Όμως θα απαλλαγώ από τούτη τη διάθεση και ξέρω πως ήμουν πλασμένος για πιο τρομερά πράγματα των οποίων ένα σημαντικό στοιχείο είναι η λάμψη».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]