Το έργο θεωρείται συνέχεια της «Ηλέκτρας» του Ευριπίδη, αλλά στη σύλληψή του είναι πολύ διαφορετικό: Ο «Ορέστης» είναι πολύ πιο κοντά στην τραγωδία και χαρακτηρίζεται από έναν έλεγχο του δραματικού ρυθμού που είναι πιο έντονος από ό,τι στην «Ηλέκτρα». Η «Ηλέκτρα» ξεκινά από μια τραχιά δυσαρέσκεια και φτάνει μέχρι το αφύσικο μίσος, ενώ ο «Ορέστης» προχωρεί από τη διάψευση και την αφροσύνη στην εγκληματικότητα και τη μανία. Μπορεί όμως κανείς να ανιχνεύσει μέσα στο έργο αξίες όπως η αγνή, ανιδιοτελής και ανυπόκριτη φιλία, (. . .) η εντιμότητα, (. . .), η παιδική αθωότητα (. . .). Δίπλα στις ιδέες της εκδίκησης και του μίσους, λειτουργούν και οι αξίες της ηθικής και της διάθεσης για προσφορά και θυσία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]