Απ` όλους τους μεγάλους Βρετανούς ποιητές, ο Ουίλλιαμ Μπλέηκ είναι ο πιο δυσπρόσιτος και δύσβατος. Κι αυτό οφείλεται, εν μέρει, στο ότι συνδέεται μ` ένα εξαιρετικά λεπτό νήμα με την ίδια του την εποχή. Μια εποχή που γενικά τον παρανόησε και τον κατηγόρησε καθώς η προσπάθειά του να αναζωογονήσει τη φθίνουσα παράδοση των μεσαιωνικών ραψωδών, θεωρήθηκε άστοχη και άχρηστη. [...] Παρόλο που σήμερα έχει πια καθιερωθεί σαν μεγάλος ποιητής από τους μέντορες της σύγχρονης αισθητικής, τα προφητικά έργα του συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται ως σκοτεινά και εκκεντρικά, αλλά, ίσως ακριβώς γι` αυτό, καθώς οι μεγάλοι εχθροί του Μπλέηκ, ο Υλισμός και η Λογική, αρχίζουν να τρεκλίζουν προς την τελική τους εξαφάνιση, οι επίδοξοι μνηστήρες της Ωθούν θα στρέφονται όλο και περισσότερο στα έργα του δημιουργού της.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]