Κρατώντας σφιχτά τον ομφάλιο λώρο κι ακολουθώντας τα χνάρια του αίματος, τα βήματα μου μ` έφεραν κοντά σου. Χιόνιζε, και παρ` όλα αυτά εσύ καθόσουν γυμνή πάνω στη χλόη, σ` ένα λιβάδι γεμάτο λευκές παπαρούνες. Κρατούσες ένα μήλο και το έκοβες σε μικρά κομματάκια που τα πετούσες χάμω. Το μαχαίρι δε φαινόταν, αλλά ήμουν σίγουρος πως έτσι το έκοβες, αυτό έδειχναν οι κινήσεις των χεριών σου. Αίφνης σταμάτησες κι άρχισες να μαζεύεις παπαρούνες, μαδώντας τα πέταλα τους ένα ένα. Οι παπαρούνες είναι κόκκινες σου φώναξα. Οι μαργαρίτες είναι λευκές. Ατάραχη, γύρισες και μου είπες: Όχι στα όνειρα...εδώ οι βιολέτες είναι μαύρες. Μα δεν υπάρχουν μαύρα λουλούδια, επέμεινα. Και βέβαια, με αποστόμωσες. Να, κοίτα. Κι όπως γύρισα το βλέμμα είδα ένα ξέφωτο με μαύρους κρίνους στην άκρη μιας ρόδινης λίμνης, καταμεσής ενός δάσους με γαλάζια χιονισμένα δέντρα.
Όνειρο
€ 7.42 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
22 x 15 εκ, 85 γρ, 52 σελ.
Περιγραφή
Κάθε βράδυ...
Στα χαρακώματα του νου...
Άδικα τριγυρνώ...
Να τώρα...
Όνειρο...
Κρεμασμένος...
Λεπίδα μαχαιριού το νιο φεγγάρι...
Υποκατάστατο ζωής το όνειρο...
Μονάχος στο βαγόνι της φυγής απόψε...
Όνειρο...
Όνειρο...
Στ' ονείρου τα περβόλια σε είχα πρωτοδεί...
Κι όπως σεργιάνιζα στον κήπο...
Κρατώντας σφιχτά τον ομφάλιο λώρο...
Περίεργο, σκέφτηκα...
Καθώς η νύχτα διαβαίνει αργά...
Φυσάει ο αγέρας 'καληνύχτα' ...
Ακλουθώντας τα χνάρια του 'χτες' ...
Περνώντας το χαντάκι της νύχτας με τη μέρα...
Κόβω το όνειρο στα δυο, ματώνω που δε σ' έχω...
Βαθύ ποτάμι τ' όνειρο κυλά...
Χάθηκα...
Όνειρο...
Και πάλι...
Δεξιοτεχνίας ξεφάντωμα...
Όνειρο...
Όνειρο...
Στις ντάπιες του ονείρου μονάχος για καιρό...
Όνειρο...
Έι, ποδήλατο τ' ονείρου...
Απόψε θα καθίσω στο τιμόνι...
Κράζω τ' όνομά σου...
Ξυπνώ...
Θα 'ρχομαι...
Θυμίζουν άλλες στιγμές...
Τώρα σηκώνομαι ψηλά...
Έρχεσαι συ...
Προσμένω πάτα ως την αυγή...
Στα χαρακώματα του νου...
Άδικα τριγυρνώ...
Να τώρα...
Όνειρο...
Κρεμασμένος...
Λεπίδα μαχαιριού το νιο φεγγάρι...
Υποκατάστατο ζωής το όνειρο...
Μονάχος στο βαγόνι της φυγής απόψε...
Όνειρο...
Όνειρο...
Στ' ονείρου τα περβόλια σε είχα πρωτοδεί...
Κι όπως σεργιάνιζα στον κήπο...
Κρατώντας σφιχτά τον ομφάλιο λώρο...
Περίεργο, σκέφτηκα...
Καθώς η νύχτα διαβαίνει αργά...
Φυσάει ο αγέρας 'καληνύχτα' ...
Ακλουθώντας τα χνάρια του 'χτες' ...
Περνώντας το χαντάκι της νύχτας με τη μέρα...
Κόβω το όνειρο στα δυο, ματώνω που δε σ' έχω...
Βαθύ ποτάμι τ' όνειρο κυλά...
Χάθηκα...
Όνειρο...
Και πάλι...
Δεξιοτεχνίας ξεφάντωμα...
Όνειρο...
Όνειρο...
Στις ντάπιες του ονείρου μονάχος για καιρό...
Όνειρο...
Έι, ποδήλατο τ' ονείρου...
Απόψε θα καθίσω στο τιμόνι...
Κράζω τ' όνομά σου...
Ξυπνώ...
Θα 'ρχομαι...
Θυμίζουν άλλες στιγμές...
Τώρα σηκώνομαι ψηλά...
Έρχεσαι συ...
Προσμένω πάτα ως την αυγή...