(. . .) Δώδεκα ιστορίες μέσ` από την αντρική ματιά των ηρώων τους. Άνθρωποι της πλαϊνής πόρτας, στις μοναχικές τους πορείες, παραπαίουν ανάμεσα σε μνήμες και όνειρα, σε αυταπάτες και διαψεύσεις. Κάπου κάπου στέκουν αναποφάσιστοι. . . Μακριά, στο βάθος της εικόνας, αχνή, μια γυναικεία φιγούρα τους γνέφει, άλλοτε προσκαλώντας κι άλλοτε αποδιώχνοντας τους. Ήταν όμορφη η ζωή του στρατηγού; Του υπαλλήλου των ταχυδρομείων; Του μουσικού; Του γιατρού; Του συγγραφέα; Η δική μας; Πότε είναι όμορφη η ζωή τελικά; Όταν ξέρεις; Όταν ψάχνεις; Όταν φοβάσαι και κλείνεις τα μάτια για να μη δεις; Όταν `ενώπιος-ενωπίω` ανακαλύπτεις, αποδέχεσαι και λυτρώνεσαι; Ή μήπως ομορφιά υπάρχει πάντα στη ζωή, όπως κι αν κυλάει;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]