Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια είχαν συντεθεί για να τέρψουν όσους συμμετείχαν σε συμπόσια όπου έρεε άφθονο κρασί, τους πολίτες που συγκεντρώνονταν στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές ή, απλούστερα, τους κατοίκους της χώρας που συγκεντρώνονταν στην κεντρική πλατεία το βράδυ για να δροσιστούν. Ένας σύγχρονος αναγνώστης που βυθίζεται στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια χωρίς προκατασκευασμένες ιδέες, αφήνοντας τον εαυτό του να οδηγηθεί από τον ποιητή, θα γοητευθεί και αυτός από τις λέξεις, τις εικόνες, την ιστορία. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]