(...) Με το πέρασμα των αιώνων θα δημιουργηθεί μια άρρηκτη σχέση ανάμεσα στο καλογυμνασμένο σώμα, την άθληση και την τέχνη. Ο αθλούμενος νέος σε στάση ή κίνηση, το τέθριππο άρμα και ο ηνίοχος, ο ακοντιστής, ο πύκτης και ο δισκοβόλος ενέπνευσαν τους καλλιτέχνες και τους οδήγησαν στη δημιουργία μοναδικών έργων τέχνης. (...) Επιχειρήσαμε μια περιληπτική διαδρομή στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και ανιχνεύσαμε από την αρχή τη στενή σύνδεσή τους με την τέχνη. Δύο εκφράσεις της, η ζωγραφική και η γλυπτική, αποκαλύπτουν και το κοινωνικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε ο αθλητισμός. Κρίθηκαν αναπόφευκτες οι αναφορές σε ιστορικά έργα τέχνης της αρχαϊκής και της κλασικής εποχής, τα οποία σφραγίζουν και σήμερα τη διττή σχέση αθλητισμού - πολιτισμού. (...) Ο αθλητισμός, κάτω από τις σύγχρονες πολιτικοκοινωνικές συνθήκες, δεν εμπνέει τους Έλληνες εικαστικούς δημιουργούς, όπως τους προγόνους τους, με κάποιες εξαιρέσεις, ζωγράφων και γλυπτών. Με αυτή τη θεματολογία κλείνει και το πρώτο μέρος του βιβλίου. Στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται έργα που τα περισσότερα δημιουργήθηκαν γι’ αυτή την έκδοση. Εξαίρεση αποτελεί «Ο ποδηλάτης σε ημισέληνο» του εξέχοντα ζωγράφου της γενιάς του ’30 Γιάννη Τσαρούχη, που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος και επιβεβαίωση της ιστορικότητας της ελληνικής τέχνης, και ακολουθούν γνωστοί καλλιτέχνες- ζωγράφοι, γλυπτές, χαράκτες και φωτογράφοι - που ανήκουν σε νεότερες γενιές, αλλά και κάποιοι που εντάσσονται στην πολυσυζητημένη γενιά των ’90. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]