Εδώ και μισό αιώνα τα γραφεία της Ολυμπιακής Αεροπορίας αποτελούν τις άτυπες πρεσβείες της Ελλάδας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη. Στα πέτρινα χρόνια της νεότερης ελληνικής ιστορίας η εταιρεία αυτή ήταν από τα λίγα πράγματα που έκαναν περήφανους τους Έλληνες.
Στις εποχές της Χούντας, των ξερονησιών, των Γκοτζαμάνηδων και του Αττίλα, ήταν η μόνη εταιρεία που έδινε στο ελληνικό κράτος την εικόνα πολιτισμένου κράτους. Η μόνη εταιρεία, που με τη λαμπερή διεθνή της παρουσία έδινε σάρκα και οστά στον κοσμοπολιτισμό των Ελλήνων.
Σήμερα αυτή η αμύθητης εθνικής και οικονομικής αξίας εταιρεία έχει μπει στη δίνη της παγκοσμιοποίησης και απειλείται με καταστροφή. Έχοντας την υποδομή και τη φήμη να είναι ανταγωνιστική και άρα έχοντας τη δυνατότητα να επιβιώσει στο διεθνές περιβάλλον, αποτελεί αγκάθι για τα μεγάλα συμφέροντα. Οι Αγγλοσάξονες ιδιοκτήτες της Νέας Τάξης, έχοντας δρομολογήσει την παντοκρατορία τους στην αερομεταφορά, την αντιλαμβάνονται ως εχθρό τους και θέλουν να την καταπιούν. Τι έκαναν; Απευθύνθηκαν στο ελληνικό παρακράτος και την απαίτησαν έναντι πινακίου φακής.
Ποιο είναι το παρακράτος, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξεπουλά εθνικό κεφάλαιο; Ποιοι είναι αυτοί που το στελεχώνουν και μπορούν ανάλογα με τα συμφέροντά τους να δωρίζουν στα ξένα αφεντικά τους Ολυμπιακές, ΔΕΗ κλπ.; Ας ψάξει κάποιος να βρει τη φωλιά του. Ας ψάξει να το βρει στους ιδιοκτήτες του δικομματισμού, οι οποίοι συμφώνησαν εν κρυπτώ για το ξεπούλημα των ΔΕΚΟ. Ας ψάξει να το βρει στους αποφοίτους του πιο διάσημου κολεγίου των Αθηνών. Ας ψάξει για παράδειγμα να βρει τι κοινό έχουν μεταξύ τους αυτός που πουλάει σήμερα την Ολυμπιακή, αυτός που ψάχνει αγοραστές και αυτός που ως αντιπολίτευση τους ελέγχει.