Έτσι όπως έχει διαιρεθεί η γη, ο ένας έχει μία πατρίδα και ο άλλος άλλη. Όμως ο κόσμος μας αυτός περικλείεται σε μία περίμετρο (αποτελεί έναν ενιαίο χώρο), κι έτσι μια πατρίδα έχουμε όλοι, ολόκληρη τη γη, κι ο κόσμος είναι το κοινό μας σπίτι.
("καθ` εκάστην μεν γαρ αποτομήν της γης, άλλων άλλη πατρίς εστιν, κατά δε την όλην περιοχήν τούδε του κόσμου μία πάντων πατρίς εστιν η πάσα γη και εις ο κόσμος οίκος")
[Επίκτητος, στον Διογένη Οινοανδέα, απ. 30].
Έτσι από τα πολλά τείνει να δημιουργηθεί το ένα και όταν γίνει το ένα, από αυτό αναφύονται πάλι πολλά, έρχονται στη ζωή, χωρίς η ζωή αυτή να είναι σταθερή. Αυτή η συνεχής εναλλαγή ποτέ δεν σταματάει και, έτσι, αυτό που παραμένει σταθερό στον κύκλο της ύπαρξης είναι η ίδια η εναλλαγή (η κυκλικότητα).
("ούτως ήι μεν εν εκ πλεόνων μεμάθηκε φύεσθαι
ηδέ πάλιν διαφύντος ενός πλέον` εκτελέθουσι,
τήι μεν γίγνονταί τι και ού σφισιν έμπεδος αιών.
ήι δε διαλλάσσοντα διαμπερές ουδαμά λήγει,
ταύτηι δ` αιέν έασιν ακίνητοι κατά κύκλον")
[Εμπεδοκλή: 31Β17.9-13 = Β26.8-12 DK].
Το πιο σπουδαίο από όλα είναι το να αποζητάς τη σοφία, γιατί αυτή προσφέρει την αυτάρκη ευτυχία. Κάθε άλλη ευχαρίστηση χρειάζεται και άλλους ανθρώπους για να ολοκληρωθεί!
["ει τινές βούλοιντο δι` αυτών χαίρειν, ουκ αν επιζητοίεν ει μη παρά φιλοσοφίας άκος αι γαρ άλλαι (ηδοναί) ανθρώπων δέονται"]
[Aριστοτέλη: "Πολιτικά" Β 1267a 12]