Η γνώση είναι οικονομικό αγαθό. Η αξιοποίησή της αποτελεί δυνατότητα τόσο αυτών που την παράγουν ή την αποκτούν όσο και εκείνων που έχουν πρόσβαση σε αυτήν. Πρόκειται όμως για οικονομικό αγαθό του οποίου η χρήση δεν είναι κατ` ανάγκην ανταγωνιστική, όχι μόνο γιατί το αγαθό αυτό δεν αλλάζει χέρια, αλλά και γιατί μπορεί να χρησιμεύει με τον ίδιο τρόπο σε πολλούς χρήστες. Σήμερα, σε ένα περιβάλλον όπου η παραγωγή γνώσης και η διάδοση γνωστικής ικανότητας αποτελούν διαδικασίες που έχουν διαχυθεί στην οικονομία και την κοινωνία, μέσα από την επέκταση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, την αύξηση των ερευνητικών θεσμών και την ανάδειξη των ανεξάρτητων `κοινοτήτων γνώσης`, επιβάλλεται να μιλάμε για την `οικονομία της γνώσης`. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]