Πολλοί πλέον έχουμε ευαισθητοποιηθεί απέναντι στην περιβαλλοντική κρίση. Πόσοι όμως συνειδητοποιούμε τη ρίζα του κακού; Ότι δηλαδή η κρίση αυτή δεν είναι έξω από μας, ότι δεν αφορά αποσπασματικά το φυσικό μας περιβάλλον και μόνο, αλλά είναι μια κρίση μέσα μας, που αφορά κυρίως στον τρόπο που εμείς οι άνθρωποι σκεπτόμαστε και πράττουμε. Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι αμαρτία είναι ό,τι κάνουμε στους άλλους ανθρώπους. Πόσο τραγικά μύωπες είμαστε! Η κατάχρηση της γης και του αέρα, των υδάτινων πόρων, των φυτών και των ζώων, ακριβώς επειδή πηγάζει απ’ ευθείας από τη φιλαυτία και την πλεονεξία μας είναι πράγματι αμαρτία, μια θανάσιμη παράβαση, που έχει ανάγκη από μετάνοια. Το ουσιαστικό πρόβλημα, λοιπόν, δε βρίσκεται στο οικοσύστημα, αλλά στην ανθρώπινη καρδιά, έτσι που, όπως εύστοχα έχει ειπωθεί, να πάσχουμε από «οικολογική καρδιακή ανεπάρκεια. . .». Τη θεραπεία μας την προσφέρει το τίμιο εκκλησιαστικό μας φρόνημα και ήθος. Στο βιβλίο αυτό, ο σεβαστός επίσκοπος Κάλλιστος Ware, με το γνωστό μας πια βαθιά πνευματικό τρόπο, δίνει διεισδυτικές και εύστοχες απαντήσεις. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]