Η Ρίνα Ουζιέλ-Μπλούμενταλ ξετυλίγει την ιστορία μιας σαλονικιώτικης αστικής εβραϊκής οικογένειας, και μέσω αυτής προσπαθεί να αναπλάσει τη συλλογική εβραϊκή εμπειρία του «σιωνιστικού αιώνα», που ξεκίνησε στην Ευρώπη και συνεχίστηκε με την ίδρυση του Ισραήλ. Η οικογένεια Μεβοράχ, δομημένη και ιεραρχημένη κατά τα πρότυπα της παραδοσιακής Θεσσαλονίκης, μεταναστεύει στο Τελ-Αβίβ (στην τότε Παλαιστίνη) με μεγάλες προσδοκίες, κουβαλώντας μαζί της όλες τις μνήμες, τις παραδόσεις, τις συνήθειες, την ιστορία της. Όμως η συνάντηση με την παλιά/νέα πατρίδα συνοδεύεται από πολλές απογοητεύσεις. Η παλιά κουλτούρα δεν βρίσκει έδαφος στην κοινωνική, σοσιαλιστική ατμόσφαιρα της εκεί εβραϊκής κοινότητας, που είναι πιο ελεύθερη και ανοιχτή. Φτιάχνουν το σπίτι τους στις παρυφές του Τελ-Αβίβ, όπου μαζί με άλλες σαλονικιώτικες οικογένειες ιδρύουν μια μικρή Θεσσαλονίκη, θλιβερή και απομονωμένη. Μέχρι που ένα από τα παιδιά σπάει τον κλοιό, ερωτεύεται μια κοπέλα άλλης κοινωνικής και πολιτισμικής τάξης, άλλου μορφωτικού επιπέδου και, κυρίως, άλλης ιστορικής καταγωγής. Οι κλυδωνισμοί θα συνταράξουν τη μητριαρχική οικογένεια και οι εσωτερικές της συγκρούσεις θα πολλαπλασιαστούν, καθώς οι εστίες «αντίστασης» στους κόλπους της μεγαλώνουν...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]