Μια συναρπαστική περιπέτεια ιδεών, γεγονότων και προσώπων είναι το Οία-Walkman, διαπερνώντας τόπους και χρόνους απομακρυσμένους, ενίοτε, μεταξύ τους, αλλά και ταυτόχρονα ενοποιημένους και αλληλοδιαλεγόμενους, μέσω κοινών ηρώων, καθώς και των παρεμβαλλόμενων δοκιμιακών διερευνήσεων του συγγραφέα για τη φύση της συγγραφής αυτής καθεαυτής, στην περίπτωση που η Ιστορία αποδίδεται και με τον τρόπο της μυθιστορίας: μια μυθ-Ιστορία. Ένα «μη επίσημο» πρόσωπο της Ιστορίας, συντεθειμένο από προσωπικές ιστορίες, που τις συνδέει ένας κοινός Μύθος ο οποίος ταξιδεύει από τη σπηλιά του Ινδιάνου του ηφαιστείου της Σαντορίνης, στη ζούγκλα των Ίντιος Ζαπατίστας στο Μεξικό, έχοντας διασχίσει συναφείς ιστορίες στην Αθήνα, τη Μαδρίτη, την Αβάνα και αλλού. Οι επί μέρους ήρωες αυτού του μυθιστορήματος συναρθρώνουν ένα συλλογικό πρόσωπο τριών διαδοχικών γενεών που το παρακολουθούμε από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 μέχρι τα πρόθυρα της νέας χιλιετίας, με το Μύθο πιο πραγματικό παρά ποτέ, αφού «ο ζων Μύθος εκτελεί με τη σειρά του τα ιστορικά γεγονότα που τον θέλησαν νεκρό», όπως γράφει ο συνήγορός του συγγραφέας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]