Υπάρχουν βιβλία που, όταν τα πρωτοδιαβάσεις, λυπάσαι γιατί δεν τα `γραψες εσύ - ή γιατί, τουλάχιστον, δεν γράφτηκαν στη γλώσσα σου. Ύστερα, αρχίζεις να σκέπτεσαι αν θα ήταν `δυνατά` στη γλώσσα σου. Και από κει αρχίζει μια πρόκληση, πού τελειώνει, μόνο αν αποφασίσεις να δοκιμάσεις. Χάρηκα όταν ο Κανέττι πήρε το Νόμπελ - και γιατί κατάλαβα πως είχε έρθει η ώρα για μια τέτοια δοκιμή. Ζήτησα μόνος μου να μεταφράσω τις «Φωνές στο Μαρρακές».
Το βιβλίο αυτό είναι για μένα ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα κείμενα. Σ` αυτό, ο τριπλοκουμπωμένος, κρυφός και απρόσιτος Κανέττι `αγγίζει`, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, τη ζωή και τις λέξεις. (Νίκος Δήμου)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]