Η ανθρωπότητα δεν έχει γνωρίσει μακρές περιόδους ειρήνευσης εφόσον ο φόβος του πολέμου αποτελεί ένα προϊόν της σύγχρονης εποχής των μέσων μαζικής ενημέρωσης, το οποίο χρησιμοποιείται παντοιοτρόπως.
Ο πόλεμος βεβαίως αποτελεί ένα φαινόμενο το οποίο μας αφορά όλους και η επιλογή του εντός του σύγχρονου κόσμου ο οποίος δεν είναι αναγκαστικά αγγελικός, η χρήση βίας για την προάσπιση των αγαθών της ζωής, της περιουσίας, αποτελεί αντικείμενο προς συζήτηση.
Είναι δύσκολο να εμβαθύνει κάποιος στην κατανόηση του σύγχρονου κόσμου εντός του οποίου υπερισχύουν οι έχοντες οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ισχύ.
Επομένως ο `δίκαιος πόλεμος` δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί όταν διεξάγονται πόλεμοι ισχύος και επικράτησης της μιας δυνάμεως έναντι της άλλης.
Η υποχρέωση προαγωγής του πολιτισμού και της ανθρωπιστικής βοήθειας υπέρ τρίτου αλλά και η προάσπιση της εθνικής ταυτότητος, οφείλουν να συνηγορούν υπέρ της ηθικής αξίας της εθνικής ταυτότητας και της ζωής.
Ωστόσο όταν απομακρύνει ο άνθρωπος τον άλλο άνθρωπο από την επιδίωξη αυτών των στόχων, επεμβαίνει στο δικαίωμα της αυτονομίας τους και στο δικαίωμα έναντι της ζωής εντός της παγκόσμιας κοινότητας. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]