`Ζούμε στον αιώνα των θαυμάτων. Η εποχή του ξέφραγκου φονιά πέρασε πια, οι σεξομανείς μένουν εκτεθειμένοι, οι ριψοκίνδυνοι ακροβάτες σπάσαν τα μούτρα τους. Ήρθε η εποχή των θαυμάτων, όταν οι επιστήμονές μας, με τη βοήθεια και την υποκίνηση των αρχιερέων του Πενταγώνου, καθοδηγούν την αμοιβαία αλλά ολοκληρωτική καταστροφή. Πρόοδος, τι άλλο! Δώστε το με τη μορφή ενός ευανάγνωστου μυθιστορήματος, αν μπορείτε. Μη γκρινιάζετε, όμως, για τη ζωή και τα γράμματα, αν είστε θανατοφάγος. Μη μας μιλάτε για τη στρωτή `καθαρή` λογοτεχνία των ραδιενεργών κατάλοιπων. Αφήστε τους ποιητές να μιλήσουν. Μπορεί να `ναι τσακισμένοι, μπητ, μα δεν είναι οπαδοί του Πυρηνικού Όλεθρου. Πιστέψτε με: δεν υπάρχει τίποτα το καθαρό, τίποτα το υγιές, τίποτα το ενθαρρυντικό σ` αυτόν τον αιώνα των θαυμάτων εκτός από την εξιστόρηση. Και οι Κέρουακ θα είναι κατά πάσα πιθανότητα αυτοί που θα έχουν την τελευταία λέξη`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]