Μια όποια λέξη δεν γίνεται ύμνος στο Θεό. Μήτε ένας τυχαίος ήχος γίνεται αίνος. Οι υμνογράφοι, που το συναξάρι τους φιλοξενείται σε τούτο το βιβλίο, έκαναν δοξολογία τη φωτιά που έκαιγε την καρδιά τους. Η αγάπη τους για το Θεό έγινε ύμνος στολισμένος με τις πιο ωραίες και ξεχωριστές λέξεις. Αυτή η θεία έμπνευση ήταν ο καρπός της ζωής τους, η ομορφιά της και το δώρο τους σε εμάς ακόμη και σήμερα. Για να τους ακούσουμε δε χρειάζεται παρά να μπούμε στην εκκλησία και να ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]