`Δημοσιευμένο το 1947, βασισμένο στη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, το βιβλίο του Γεωργιάδη-Αρνάκη προηγήθηκε κατά οκτώ χρόνια εκείνου του Άμαντου, που κυκλοφόρησε το 1955 (χωρίς ποτέ να εκδοθεί ο δεύτερος τόμος του). Από πολύ νωρίς μάλιστα, το έργο του Γεωργιάδη-Αρνάκη προσέχτηκε και μελετήθηκε από πολλούς ερευνητές, περισσότερο ξένους και λιγότερο, ίσως, Έλληνες (!), που το χρησιμοποίησαν ως βασική παραπομπή στα δικά τους δημοσιεύματα μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Στην Ελλάδα, απ` όσο μπορώ να γνωρίζω, δεν έκανε ποτέ κάποια ανατύπωση/επανέκδοση, παρά το γεγονός ότι εξαντλήθηκε σχετικά νωρίς και οι ερευνητές από ένα σημείο και πέρα το μελετούσαν μόνο στις βιβλιοθήκες (όταν μπορούσαν να το εντοπίσουν...).
Πριν από λίγα χρόνια σε συζητήσεις μου με φίλους εκδότες είχα διερευνήσει τη, δυνατότητα μιας πιθανής ανατύπωσής του με την ευκαιρία ενός κειμένου-ενθυμήματος για τον Γεωργιάδη-Αρνάκη και το έργο του, που είχα συνεισφέρει στο περιοδικό `Νέα Εστία` με την επέτειο των είκοσι χρόνων από το θάνατό του - το μοναδικό σχετικό κείμενο, απ` όσο γνωρίζω, στην Ελλάδα για ένα μελετητή που οπωσδήποτε ο ρόλος του στη μετέπειτα εξέλιξη των ελληνικών τουρκολογικών σπουδών θα έπρεπε να είχε τονιστεί περισσότερο στη χώρα μας και όχι να έχει σχεδόν περάσει στη λήθη, ιδίως από τους ομοτέχνους του!`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]