Πολιτικός, διπλωμάτης, πρώιμος ρομαντικός και όψιμος φιλέλληνας, ο Σατωμπριάν είναι ο συγγραφέας της μοναξιάς, της μελαγχολίας, του ευαίσθητου πάθους· κυρίως, όμως, είναι η ενσάρκωση του άκρατου ναρκισσιστικού εγωισμού. Γιατί αυτός ο άνθρωπος της δράσης, με τις πολύτροπες πολιτικές συμπάθειες, τις μεταβαλλόμενες πεποιθήσεις και την πολυκύμαντη σταδιοδρομία - από τον Ναπολέοντα στους Βουρβώνους και από εκεί στη ρήξη με την βασιλική οικογένεια, όταν το 1830 αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον νέο βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Φίλιππο -, ο απρόβλεπτος και θερμοκέφαλος διπλωμάτης, που σημάδεψε την καριέρα του ως πρέσβη στην Αγγλία, στην Ιταλία και τη Γερμάνια με μια διάδοχη παραιτήσεων και συγκρούσεων με τους ανωτέρους του, υπήρξε ένας μεγάλος εγωκεντρικός: η φιλαυτία του ευθύνεται για τις πολιτικές του ασυνέπειες, τις αντιπάθειες που δημιούργησε, την καιροσκοπία, ακόμη και για την όψιμη φιλελληνική του δράση. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]