(...) Πρέπει να δείξουμε εγκαρτέρηση, Φαρί, είναι το μοναδικό φάρμακο, το μοναδικό μας όπλο... Ξέρεις πόσες μανάδες σφάχτηκαν σαν τη δικιά σου, πόσες βιάστηκαν, ταπεινώθηκαν... Ξέρεις πόσα παιδιά βασανίστηκαν μπροστά στα μάτια της μάνας τους; Πρέπει ν` αγωνιστούμε για την ελευθερία μας. Να τη λαχταράμε, με πάθος, σαν τον πιο αξιολάτρευτο εραστή. Πρέπει να την κερδίσουμε με τον πιο φλογερό έρωτα. (...) Σε μια πρώτη ανάγνωση αστυνομικό μυθιστόρημα, το βιβλίο αυτό δεν αξίζει μόνο για την αστυνομική του πλοκή. Μέσα από τις έρευνες ενός επιθεωρητή για τον μυστηριώδη θάνατο μιας ηλικιωμένης κυρίας στην Τεχεράνη, η συγγραφέας μας μεταφέρει στην καρδιά του σύγχρονου Ιράν, αποκαλύπτοντάς μας μια κοινωνία πληγωμένη από τη θρησκευτική δικτατορία των μολλάχ. Κυρίως όμως, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της, η Φαρίμπα Χακρουντί εκφράζει την οδύνη και τη συντριβή της μπροστά στο δράμα των γυναικών του Ιράν που υποφέρουν απ` την καθεστωτική βία και βαρβαρότητα. Στην ουσία, αποτίει φόρο τιμής στις ιρανές γυναίκες του χθες και του σήμερα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]