Ο Έρωτας συγκαταλέγεται σ` αυτές τις ευαίσθητες φύσεις, που μπορείς να τις δεις, να τις νιώσεις, να τις προαισθανθείς, όχι όμως και να τις περιγράψεις με λόγια. Εκεί οφείλεται και η ποικιλία των μορφών, με τις οποίες εκφράζεται, συχνά οδυνηρές, ενίοτε εκστατικά ενθουσιαστικές. Οι μηχανορραφίες του έρωτα δεν απορρίπτουν καμιά μεταμόρφωση απ` αυτές που γεμίζουν με χαρά την καρδιά ως τις «λυσιμελείς». Ο αγοραίος έρωτας εκμεταλλεύεται την κατάσταση της δουλείας, ο αυλικός έρωτας κολακεύει, για να διατηρεί την εύνοια στην αυλή, ο ριψοκίνδυνος έρωτας παραδίνεται στα συμπόσια και στην ελευθεριότητα, ο παιδαγωγικός έρωτας προτιμά την πνευματική γονιμότητα από ενασχολήσεις άγονες, ο φιλοσοφικός έρωτας χάνει τη λογική, ο θεϊκός έρωτας είναι ένας μύθος κι ο γάμος ένα αναγκαίο κακό. Ομοφυλοφιλικός ή ετεροφυλοφιλικός, ο έρωτας βρίσκει με φυσικότητα το πεδίο του, ιδιόρρυθμο, τρυφερό, ποιητικό ή θρησκευτικό. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]