Τά μεγάλα μυθιστορήματα δεν χάνουν ποτέ την επικαιρότητά τους. Στίς Καμπάνες ο Γιώργος Θεοτοκάς εκφράζει (όπως λέει ό ίδιος σε μια συνέντευξη του) την `αγωνία του καιρού μας`. Ό ήρωάς του, κορυφαίος επιστήμονας καί άνθρωπος της δράσης, κυριεύεται κάθε τόσο από το αίσθημα ότι τριγύρω του καταρρέει ό πολιτισμός. Στή Νέα Υόρκη, μια μέρα, `εμπρός στα μάτια μου, συνέβηκε ένα γεγονός πού δεν το είχα φανταστεί ούτε ονειρευτεί ποτέ μου, κάτι πού δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω, γιατί ήταν ολωσδιόλου απίθανο καί -για να κυριολεκτήσω- αδιανόητο. Ό κεντρικός ουρανοξύστης του Rockefeller Center άρχισε να κουνιέται, στην αρχή αργά κι ελαφρότατα, στον ήχο της ξεκούραστης μελωδίας πού γέμιζε την ατμόσφαιρα, ύστερα όμως πιο γοργά κι όλο πιο γοργά, με τρόπο πού μ` έβαλε σε μεγάλη ανησυχία. [...] `Όχι, αυτό πού συνέβαινε δεν ήτανε σεισμός. Ό άσφαλτος ήτανε στερεότατος, ασάλευτος κάτω απ` τα πόδια μου. Στόν αέρα γινότανε ό,τι γινότανε. [...] ` Οι ουρανοξύστες έπεφταν σαν χάρτινοι πύργοι`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]