«Έκτοτε δε ήρχισαν οι πολιορκούμενοι να τρέφωνται με το κρέας των εν τη πόλει ίππων, όνων, κυνών, γαλών, μυών κλπ. και εκ θαλασσίων καρκίνων και χόρτου, εκ των αρμυρίθρων λεγόμενων, αίτινες προυξένουν εις τους τρώγοντας διάρροιαν. Αλλά και τούτο ολίγον διήρκεσεν καθότι ολίγιστα ήσαν εν τη πόλει και τα είδη ταύτα και πολλαί μεν οικογένειαι ήρχισαν τότε να τρέφωνται εκ του λοιμού αποθνησκόντων συγγενών των, οι δε στρατιώται, νήστεις και γυμνοί, υπέμενον τα πάνδεινα με απαραδειγμάτιστον καρτερίαν. Ουδεμία δ` εφαίνετο κατά τας φρικώδεις εκείνας στιγμάς Ελληνική δύναμις, ούτε πεζική ούτε θαλάσσιος ερχομένη εις βοήθειαν του προπυργίου της Ελλάδος, αλλ` ούτε είδησις καμμία ήτο δυνατόν να φθάση, ένεκα του στενωτάτου αποκλεισμού». Πρόκειται για το Ημερολόγιο της Β` Πολιορκίας του Μεσολογγίου, όπως το κατέγραψε ο Ελβετός Φιλέλληνας Μάγερ στην εφημερίδα Ελληνικά Χρονικά την οποία εξέδιδε στην πολιορκημένη πόλη. Για πρώτη φορά δημοσιεύεται ολόκληρο σε βιβλίο. Πρωτογενές ιστορικό υλικό, απ` όπου ξεχειλίζει η συγκίνηση, η αγανάκτηση και το συναίσθημα του δικαίου, όλα τα ανθρώπινα υλικά που συνέθεσαν μιαν από τις πιο μεγαλειώδεις - τραγικές στιγμές της ελληνικής ιστορίας. Η αρθρογραφία σταματάει τον Φεβρουάριο του 1826, δύο περίπου μήνες πριν τη θρυλική Έξοδο, όταν μια τουρκική οβίδα κατέστρεψε το τυπογραφείο όπου εκδίδονταν τα Ελληνικά Χρονικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]