Το βιβλίο τούτο, που χαρακτηρίζεται ως κοινωνικό και περιπετειώδες ανάγνωσμα, είναι μια περιπλάνηση σε χώρους εξωτικούς αλλά και σε χώρους οικείους.
Είναι ένα βιβλίο για τους ναύτες.
Οι ναύτες -δηλαδή οι ναυτικοί- χαρακτηρίζονται «εραστές της θάλασσας». Γιατί; Μα επειδή αγαπούντη θάλασσα. Την αγαπούν σαν ερωμένη - ξέροντας τους κινδύνους που κρύβει αυτός ο έρωτας.Εραστής είναι κάποιος τολμηρός, κάποιος ευαίσθητος, κάποιος που προδίδεται, κάποιος που ελπίζει... Είπε ο Νίκος Καββαδίας: «Μια ερωμένη έχω εγώ πάντα. Τη θάλασσα. Κι εύχομαι να πεθάνω στην αγκαλιά της». Είπε ο Κώστας Καρυωτάκης: «Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού».
Θα παρακολουθήσουμε με μισοκομμένη την ανάσα τον εθελοντικό εγκλεισμό αυτών των ανθρώπων στις σιδερένιες ανθρωποφυλακές με την ονομασία «καράβια», «κάτεργα», «γαλέρες». Την οδυνηρή τους κατάδυση σε λιμανίσια στέκια με την ονομασία «οίκος απωλείας» ή «οίκος ανοχής», όπου κάθε επιδερμική χαρά πληρώνεται με χρυσάφι. Τη διαρκή τους νοσταλγία γι` αυτή τη χώρα των Βαλκανίων, που,ενώ τους αποδιώχνει, αυτοί πασχίζουν να ριζώσουν στο χώμα της. Και την πλήρη ψαυδαισθήσεων προσήλωσή τους στα θηλυκά πλάσματα αυτού του τόπου, με τα μαύρα μάτια, τα άσπρα στήθια καιτο σχήμα αρχαίου αμφορέα...