Η ενασχόληση με τις έννοιες της συμμετρίας και ασυμμετρίας είναι αναγκαία όχι μόνο γιατί σχετίζονται και αφορούν σε όλες σχεδόν τις επιστήμες, αλλά κυρίως γιατί ζούμε σε μια εποχή αφύσικης έξαρσης ακραίων και ασύμμετρων στάσεων και δράσεων σε όλα τα πεδία του βίου και σε παγκόσμια κλίμακα Σε ανάθεση προς το φυσικό κόσμο ο κόσμος του ανθρώπου και η κοινωνία του επιμένουν να ακολουθούν κανόνες ασυμμετρίας, αμετρίας ή δυσαρμονίας. Αυτό δεν αφορά πλέον μόνο σε ατομικές ή διαπροσωπικές δράσεις αλλά και σε θεσμικές ασυμμετρίες στην οικογενειακή, πολιτική, οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική, εκπαιδευτική, θρησκευτική ζωή, ιδιαίτερα δε στην οικολογική μας συμπεριφορά. Είναι αυτές τελικά που οδηγούν ή περιγράφουν τη γενικευμένη κρίση και προβάλλουν την ανάγκη για εγκατάλειψη των άκρων και δρομολόγησης μιας πορείας προς τη μεσότητα, τη συμμετρία, το μέτρο, την αρμονία, όπως αυτά εννοιολογήθηκαν όχι μόνο στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία αλλά και στη σοφία όλων των πολιτισμών και θρησκειών, ιδιαίτερα δε στον ορθόδοξο Χριστιανισμό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]