Το δρόμο της καρδιάς ή το δρόμο της λογικής; Η Χριστίνα ακολουθούσε πάντα τον δεύτερο. Το δρόμο της καρδιάς τον είχε απορρίψει νωρίς στη ζωή της, από φόβο μην πληγωθεί. Τι κι αν έτσι πλήγωνε άλλους, και περισσότερο απ’ όλους το γιο της; Κάποια στιγμή κατάλαβε πως έχει κι η καρδιά τη λογική της, κι αλίμονο αν την αγνοήσεις. Προσπάθησε να επανορθώσει μα δεν πρόλαβε. Κι έτσι ο Φοίβος, ο γιος της, βρέθηκε μετά το θάνατό της να παλεύει με τους ανέμους που έσπειρε στη ζωή του η μητέρα του. Ένα ερώτημα γυρίζει συνεχώς στο μυαλό του Φοίβου. Η γυναίκα που λάτρευε, τον εγκατέλειψε κάποιο πρωί μ΄ ένα «Σ’ αγαπώ, γι΄ αυτό πρέπει να φύγω». Καμιά άλλη εξήγηση. Κι εκείνος έμεινε ν’ αναρωτιέται. Ήταν άραγε κι αυτό δουλειά της πολυμήχανης μητέρας του; Ο Φοίβος θα παλέψει για την αλήθεια. Κι όταν νομίσει πως τη βρήκε, θα νιώσει τον κόσμο να χάνεται κάτω απ’ τα πόδια του. Μα η πραγματική αλήθεια είναι ακόμα κρυμμένη και περιμένει. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]