Από τη φιλοσοφία και την ποίηση στη διαφήμιση, τη δημοσιογραφία και πάλι στην ποίηση.
Από την άνεση στη φτώχεια και μετά στην ευμάρεια.
Από τα μπεστ σέλλερ στο περιθώριο.
Από τη `Δυστυχία` στο `Φως των Ελλήνων` και στον `Ανθέλληνα`.
Από την επιτυχία στα ΜΜΕ στις δέκα παραιτήσεις.
Από τη λογοτεχνία στην τεχνολογία.
Από την πολυπραγμοσύνη στη μελαγχολία.
Σε τέσσερις δρόμους έζησε ο Νίκος Δήμου τα εβδομήντα χρόνια της ζωής του. Σε αυτούς έπαιξε παιδί, ερωτεύθηκε έφηβος, πείνασε νέος, εργάστηκε, χάρηκε, αρρώστησε, απογοητεύτηκε. Το βιβλίο αυτό, που γραφόταν για δεκαπέντε χρόνια, δεν είναι απομνημονεύματα. Πρόκειται για μια βαθύτατα έντιμη και οδυνηρή στην ειλικρίνειά της κατάθεση ψυχής.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]