Εάν θελήσει κάποτε ένας άνθρωπος της Δύσης, ένας πολίτης του δυτικού κόσμου, να σας ζητήσει να του μιλήσετε για τη ζωή σας απαντώντας σε δέκα ερωτήσεις, όλες οι χαρακτηριστικές λέξεις που θα χρησιμοποιήσει θα είναι ελληνικές. Θα έχουν γεννηθεί στην αρχαία Ελλάδα και θα χρησιμοποιούνται ολόιδιες όπως και τότε, με το ίδιο νόημα σχεδόν πάντοτε, από όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Είναι οι λέξεις που διαμόρφωσαν το δυτικό ευρωπαϊκό πνεύμα. Εκείνες που παραπέμπουν στις έννοιες και τις καταστάσεις που χρησιμοποιεί όλος ο δυτικός κόσμος για να αντιληφθεί και να βιώσει την πραγματικότητα και ό,τι μπορεί να υπάρχει πέρα απ` αυτήν.

Γιατί με ποιον άλλο τρόπο θα μπορούσε κανείς να σας μιλήσει για την ΙΣΤΟΡΙΑ της ζωής του παρά μόνον αναφέροντάς σας τις ΙΔΕΕΣ του, τη ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ του για τη ζωή και τους ΕΡΩΤΕΣ του. Μιλώντας σας για το ΧΑΟΣ και την ΑΝΑΡΧΙΑ, που πολλές φορές αντιμεχωπίζει γύρω του και μέσα του, και για το πως προσπαθεί να αποκαταστήσει την ΑΡΜΟΝΙΑ. Θα σας μιλήσει ίσως για τους ΜΥΘΟΥΣ που άκουγε μικρός, θα θυμηθεί τον ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ, ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ και τη ΜΟΥΣΙΚΗ, που κάποτε κατόρθωσαν να ΘΕΡΑΠΕΥΣΟΥΝ τους πόνους της ΨΥΧΗΣ του.

Όλες αυτές οι λέξεις είναι ελληνικές-πανευρωπαϊκές. Και αξίζει να περιπλανηθεί κανείς μέσα στους αιώνες για να παρακολουθήσει τη γέννησή τους και να εξηγήσει τη σημασία τους.