Από τον 15ο ως τον 16ο αιώνα, οι γενίτσαροι ήταν το φόβητρο της Ευρώπης. Με την πολεμική μουσική τους, τα μουσκέτα και το στρατιωτικό βηματισμό τους έδιναν την εντύπωση ότι κανείς δεν μπορούσε να τους αντισταθεί. (. . .) Ο συγγραφέας εξετάζει τον αρχικό τρόπο στρατολόγησης των γενιτσάρων (παιδομάζωμα), παρουσιάζει τους στυλοβάτες του οθωμανικού κράτους που υπηρετούσαν αυτοί οι νεοσύλλεκτοι, αλλά και τις οθωμανικές ένοπλες δυνάμεις. Περιγράφει τις νικηφόρες εκστρατείες αυτού του επίλεκτου σώματος που κορυφώνονται με την κατάκτηση της Ουγγαρίας και την ίδρυση των παραμεθόριων ηγεμονιών, αλλά και την παρακμή του που αρχίζει στα μέσα του 16ου αιώνα όταν η πειθαρχία των γενιτσάρων έχει χαλαρώσει, και το σώμα γίνεται άσυλο των κοινωνικά απροσάρμοστων. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]