(. . .) Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος καταδεικνύει ότι υπάρχουν τεχνικές προϋποθέσεις και επιπτώσεις της συμβολικής δράσης και παρουσιάζει με ποιο τρόπο η αναμορφωτική διαδικασία αποτελεί πάντοτε διαδικασία στιγματισμού. Το στίγμα συνιστά ανυποληψία - υπό την ευρύτερη έννοια της επικινδυνότητας, του υποψιασμού, της αφερεγγυότητας, της αναξιοπιστίας- που μόνο η πίστη της ομάδας είναι σε θέση να αναγνωρίζει και να αποδίδει σε όσους αποτελούν γι’ αυτή το μεγαλύτερο υλικό και συμβολικό κίνδυνο. Η ανάλυση του στίγματος που προτείνει ο συγγραφέας, φέρνει στο φως μια ολόκληρη σειρά διακρίσεων που επιτελεί το έργο κυριαρχίας, και αναγάγει το στίγμα σε ένα από τα παραδειγματικά αντικείμενα του αγώνα που εξαπολύεται με επίκεντρο τη συγκρότηση της ταυτότητας και την παράσταση του «ευυπόληπτου» και του «ανυπόληπτου».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]