Οι πολιτικοί «αντίπαλοι» του ναζισμού είναι βέβαια γνωστοί: στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κίτρινο τρίγωνο φορούσαν οι εβραίοι, κόκκινο οι πολιτικοί κρατούμενοι. Πλάι σε αυτούς όμως βασανίστηκαν και θανατώθηκαν και άνθρωποι που φορούσαν ροζ τρίγωνο - «τσουκνίδες που έπρεπε να ξεριζωθούν και να καούν» ή «ασθενείς που έπρεπε να ιασθούν». Για την ίασή τους χρησιμοποιήθηκαν διάφοροι καταναγκασμοί: η ψυχοθεραπεία, η ορμονοθεραπεία, ο ευνουχισμός, οι χειρουργικές επεμβάσεις, κάθε λογής ιατρικά πειράματα. . . Διπλά θύματα, της ναζιστικής θηριωδίας και της λήθης που εξοβελίζει από τη συλλογική συνείδηση όλους τους ανεπιθύμητους, τα τραγικά βιώματα των ομοφυλόφιλων επί ναζισμού εξακολουθούσαν ίσαμε πρόσφατα να παραμένουν άγνωστα. Από τους ελάχιστους ομοφυλόφιλους που επέζησαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μόνον ένας κατέθεσε δημόσια την εμπειρία του. «Οι άντρες με το ροζ τρίγωνο» είναι η συγκλονιστική αφήγηση ενός Αυστριακού, του Γιόζεφ Κ., ο οποίος έσπασε τη σιωπή του το 1965 και υπαγόρευσε αυτό το κείμενο στον Χάιντς Χέγκερ. Παρά το γεγονός ότι ο Γιόζεφ Κ. συνέχισε να αγωνίζεται για την ηθική, πολιτική και οικονομική αποκατάστασή του μέχρι το θάνατό του το 1994, προτίμησε να διατηρήσει την ανωνυμία του σε έναν κόσμο που εξακολουθούσε να είναι εχθρικός και να ιεραρχεί την «αξία» των θυμάτων. Το μόνο άλλωστε που βρήκαν να του προτείνουν τα τρία μεγάλα αυστριακά κόμματα για να τον βοηθήσουν ήταν να του αλλάξουν το χρώμα του τριγώνου από ροζ σε κίτρινο - εφόσον βέβαια δεχόταν να γίνει μέλος τους. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]