`Τις εμπειρίες που αφηγούμαι σ` αυτό τον τόμο τις βίωσα το καλοκαίρι του 1902. Κατέβηκα στον υπόκοσμο του Λονδίνου με στάση που θα παρομοίαζα μάλλον με αυτή του εξερευνητή. Ήμουν έτοιμος να πεισθώ από αυτά που θα έβλεπαν τα μάτια μου και όχι από τα διδάγματα εκείνων που δεν είχαν δει ή απ` τα λόγια εκείνων που είδαν πριν από μένα`.
`Η κοινωνία αναπτύσσεται, ενώ οι πολιτικοί μηχανισμοί διαλύονται και γίνονται σκουπίδια. Για τους Άγγλους, όσον αφορά στους άντρες, τις γυναίκες, την υγεία και την ευτυχία, βλέπω ένα φιλελεύθερο και ευοίωνο μέλλον. Όμως, για ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού μηχανισμού που αυτή τη στιγμή κακοδιαχειρίζεται τα πράγματα για λογαριασμό τους, δε βλέπω τίποτα πέρα από το σκουπιδοτενεκέ`.
`Δεν μπορεί να κάνω λάθος. Ο Πολιτισμός έχει αυξήσει την παραγωγική δύναμη του ανθρώπου εκατό φορές, και λόγω κακής διαχείρισης οι άνθρωποι του Πολιτισμού ζούνε χειρότερα απ` τα ζώα και έχουν λιγότερη τροφή, ρούχα, προστασία απ` ότι οι άγριοι Ίνουιτ που ζουν σήμερα σε κλίμα πολικό, όπως ακριβώς ζούσαν τη λίθινη εποχή, δέκα χιλιάδες χρόνια πριν`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]