Ο αιώνας που σημαδεύτηκε από τον κινηματογράφο, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη Τέχνη, τελείωσε. Η Έβδομη όμως, αναμφισβήτητα πιο λαϊκή απ` όλες τις άλλες, Τέχνη συνεχίζει την πορεία της γιατί έχει ακόμη πολλά να μας πει και να μας προσφέρει. Το βιβλίο αυτό δεν επιδιώκει να είναι μια ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, έστω κι αν οι ταινίες καλύπτουν μια περίοδο από τις αρχές της εμφάνισης της νέας αυτής τέχνης μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα. Γράφτηκε βασικά με αφορμή την έναρξη ενός νέου αιώνα, και μιας νέας χιλιετίας, για να παρουσιάσει μια εντελώς προσωπική μου επιλογή με τις 100 καλύτερες ταινίες μου, όπως το προλογίζει και ο τίτλος του. Πρέπει όμως να το τονίσω από την αρχή ότι αυτές είναι μόνο 100 από τις αγαπημένες μου ταινίες. Στις 40.000 περίπου ταινίες, βουβές και ομιλούσες, που έχω δει από τότε που άρχισα να πηγαίνω στο σινεμά, έχω ξεχωρίσει πολύ περισσότερες από 100 ταινίες που πράγματι αγάπησα. Με αποτέλεσμα να μη χωράνε όλες στον κατάλογο που παρουσιάζει το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Πρέπει ακόμη να τονίσω ότι, αν έκανα μια νέα επιλογή σήμερα, ίσως να άλλαζα μερικούς από τους τίτλους, μια και με μεγάλη μου λύπη αναγκάστηκα ν` αφήσω απ` έξω αρκετές ταινίες που αγαπώ με το ίδιο, θα έλεγα, πάθος. Πάντως, ένα είναι σίγουρο: οι ταινίες που έχετε μπροστά σας είναι ταινίες με τις οποίες μεγάλωσα, που μου έδωσαν κι εξακολουθούν να μου δίνουν τη γεύση και την αίσθηση της μαγείας των κινούμενων εικόνων που αισθάνθηκαν την πρώτη εκείνη μέρα, στο Παρίσι του 1895, οι θεατές που παρακολούθησαν τη δημόσια προβολή των αδελφών Ογκίστ και Λουί Λιμιέρ. Ταινίες που, ταυτόχρονα, σου δίνουν την εικόνα του τι θα πει κινηματογράφος, του πώς εξελίχθηκε η μοναδική αυτή τέχνη και γιατί παραμένει μια τέχνη θαυμάσια και ανυπέρβλητη, που συνδυάζει με τον καλύτερο και πιο ελκυστικό τρόπο όλες τις άλλες τέχνες που προηγήθηκαν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]