Σε περιόδους κρίσης οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας μπαίνουν συχνά υπό το μικροσκόπιο, καθώς προσπαθούμε να αναλύσουμε τα πώς και τα γιατί. Σε μια τέτοια απόπειρα υποχρεώνεται κανείς να λάβει σοβαρά υπ` όψιν του τον κυρίαρχο ρόλο που παίζουν συγκεκριμένες οικογένειες τόσο στην οικονομική όσο και στην πολιτική και κοινωνική σκηνή της χώρας, από τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους και ένθεν.
Αν και η σύγχρονη Ελλάδα δεν είχε ποτέ αριστοκρατία με την κλασική έννοια του όρου, κανείς δεν αμφισβητεί πως ορισμένα `τζάκια` κατόρθωσαν να καθιερωθούν ως παράγοντες στις εξελίξεις του τόπου είτε συγκεντρώνοντας οικονομική δύναμη, είτε δημιουργώντας ένα πολιτικό κεφάλαιο, στη βάση του οποίου το όνομα της οικογένειας και μόνο μετατρέπεται σε μέγιστο εφόδιο στον πολιτικό στίβο.
Αν και αρεσκόμαστε να θυμίζουμε στον υπόλοιπο κόσμο πως η αρχαία Ελλάδα υπήρξε κοιτίδα της δημοκρατίας, φαίνεται πως πολιτεύματα όπως η μοναρχία και η αριστοκρατία άφησαν επίσης το σημάδι τους στον ελληνικό ψυχισμό, με αποτέλεσμα ονόματα όπως Βενιζέλος ή Παπανδρέου να δίνουν αυτόματα αίγλη σε όσους τα φέρουν. Τα αποτελέσματα αυτής της ψυχολογίας είναι εμφανή σε όλες σχεδόν τις εκλογικές αναμετρήσεις του τελευταίου αιώνα, όπου τα ονόματα τα οποία βρίσκονται στο επίκεντρο των εξελίξεων επαναλαμβάνονται, ακόμα κι όταν τα πρόσωπα αλλάζουν.
Φυσικά η πολιτική αρένα δεν είναι το μόνο μέρος όπου η οικογενειοκρατία ανθεί. Η ελληνική οικογένεια άλλωστε είναι παροιμιώδης τόσο για τους δεσμούς της όσο και για το νεποτισμό της, και έτσι το κάθε `τζάκι` φροντίζει ώστε οι απόγονοί του να έχουν μια ισχυρή θέση στην ελληνική κοινωνία, είτε στην οικονομία, είτε στη διοίκηση ή στα ΜΜΕ της κάθε εποχής.
Πολύ συχνά χρειάζεται μια ιδιαίτερα προσεκτική ματιά -όπως αυτή που επιχειρεί η έκδοση που κρατάτε στα χέρια σας- για να εκτιμήσει κανείς πόσα ισχυρά άτομα προέρχονται ουσιαστικά από μία και μόνη οικογένεια. Είναι ακριβώς αυτή η ματιά που βοηθά να ξεδιαλύνει και να κατανοήσει κανείς όψεις της σύγχρονης ιστορίας, οι οποίες διαμορφώθηκαν από τις συγκρούσεις και τις ζυμώσεις συγκεκριμένων οικογενειών σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί.
Η επιλογή των οικογενειών αυτών ήταν κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση. Επιλέξαμε να επικεντρωθούμε είτε σε οικογένειες παλιών πολιτικών, οι οποίες διαμόρφωσαν εν πολλοίς τις συνθήκες στις οποίες σήμερα ζούμε, είτε σε οικογένειες που ακόμα επηρεάζουν το πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι άμεσα, όπως οι οικογένειες Παπανδρέου και Καραμανλή.
Οι επιχειρηματικές οικογένειες απαιτούσαν επίσης το δικό τους κεφάλαιο και, αν και συνήθως η ιστορία τους κυριαρχείται από ένα και μόνο άτομο, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το πώς ο ανθρώπινος παράγοντας και οι οικογενειακοί δεσμοί επηρέασαν το πώς αυτό το άτομο άσκησε τη δύναμή του στην ελληνική κοινωνία.
Ένας τελευταίος παράγοντας που επηρέασε την επιλογή μας ήταν οι ίδιες οι προσωπικές ιστορίες των πρωταγωνιστών: ο μελετητής της ιστορίας πολλές φορές θα μείνει έκπληκτος συνειδητοποιώντας με ποιο τρόπο προσωπικές αντιλήψεις, ελαττώματα, αδυναμίες και προτιμήσεις επηρέασαν τη μοίρα και την πορεία μιας ολόκληρης χώρας. Η εκρηκτική σχέση ανάμεσα σε έναν πατέρα και την κόρη του ή η διαμάχη μεταξύ δυο αδελφών μπορεί κάλλιστα να είναι αυτή που θα αποφασίσει σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι ποια επιλογή θα διαμορφώσει μια ολόκληρη κοινωνία.
Ένας λόγος παραπάνω, λοιπόν, για να εξετάσουμε προσεκτικά τον ιστό της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής για να εντοπίσουμε ποια συμφέροντα και ποιες αντιπαλότητες, πλεγμένα μεταξύ τους σε μια ιστορία δεκαετιών, αποφασίζουν ουσιαστικά για εμάς.
Επιπλέον, αυτή η γνώση αποτελεί την ευκαιρία μας να αντλήσουμε ένα μάθημα από το παρελθόν και να εξετάζουμε προσεκτικά, κάθε φορά που παραδίδουμε τα ηνία σε έναν πολιτικό ή έναν επιχειρηματία, αν βλέπουμε στο πρόσωπό του έναν άξιο άνθρωπο ή αν παρασυρόμαστε από την αίγλη ενός `μεγάλου` ονόματος.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]